Concertinformatie

08-03-2024

Onze solisten Oosterkerk, 14 april

 

Maaike Bakker is onze soliste bij Requiem for my Friend
Maaike Studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Leiden en klassieke zang aan het Conservatorium van Amsterdam. Sinds zij haar conservatoriumstudie afrondde is Maaike actief als zangeres in opera, oratorium en lied. Ze maakt daarnaast graag uitstapjes buiten de klassieke muziekwereld: ze werkte onder andere mee aan album Lobi da Bassi van de rapper Typhoon en zong met artiesten als Bart Peeters en Stromae in het programma Matthijs gaat door. Onlangs zong ze in Ziggo-Dome met een ensemble tijdens de Avond van de Filmmuziek. De laatste jaren werkt Maaike voornamelijk als koorlid bij het Groot Omroepkoor en het Koor van de Nationale Opera waar zij als freelancer in verschillende producties zingt. Als solist is ze actief bij het Belgische gezelschap Theater Tol, dat met haar indrukwekkende installaties de hele wereld over reist.

 

 

Itzel Medecigo is onze solist bij de Misa Criolla
De Nederlands-Mexicaanse Itzel Medecigo studeerde aan de Hogeschool voor Muziek in Mexico City en aan het Utrechts Conservatorium. Tegenwoordig wordt ze gecoacht door Nadine Secunde. Door de jaren heen heeft ze gewerkt met Dobrinka Yankova, Gemma Visser, Susan Young, Jeff Cohen, Janet Williams, Aldert Vermeulen en vele anderen.
In 2007 kreeg Itzel de prijs voor ‘Best Interpretation of Mexican Music’ tijdens de Maritza Alemán Singing Competition. In 2013 en 2015 nam ze deel aan het Talentontwikkelingsprogramma van De Nationale Opera. Als concertsolist heeft Itzel recitals gegeven in Mexico, Australië, Oostenrijk, Duitsland en Nederland. Bij het zingen van recitals legt ze graag vanuit de muziek verbindingen met andere disciplines, zoals dans en design.
Haar operarepertoire reikt van Purcell via belcanto tot hedendaagse componisten – met rollen als Carmen, Flora, Dido, Dalila en Amneris, inclusief de wereldpremières van de muziektheatervoorstelling One legatura to be plucked van Danai Beltsa (2011), Over van Rick van Veldhuizen voor het Opera Forward Festival van DNO (2016) en Requiem van Gavin Bryars, in opdracht van Het Nationale Ballet (2019).

30-01-2024

Wouter Hakhoff

Wouter Hakhoff

Wouter Hakhoff heeft als muzikant een lange en succesvolle carrière achter de rug als dirigent, trompettist en componist. Hij heeft het geluk gehad dat hij op vele plekken in binnen- en buitenland heeft mogen optreden met een keur aan orkesten, bands en losse musici. Daarnaast heeft hij in de cultuursector veel georganiseerd, van festivals tot grote evenementen. Tot een jaar of tien geleden heeft hij dat full time gedaan. Daarna is hij directeur van de muziekschool in Hoorn geworden. Sindsdien probeert hij zijn leven als muzikant te combineren met een leven als leidinggevende in de culturele sector.

Via de platencollectie van zijn ouders maakt Wouter kennis met de klassieke muziek. Ook bij de Hoornse Brassband, waar hij zich op zijn tiende bij aansluit, wordt klassiek werk gespeeld.  Hij speelde hier cornet. Rond zijn veertiende doet Wouter met succes auditie bij het Noord-Hollands Jeugdorkest,  waar hij jarenlang trompet speelt. Daarnaast speelde hij al in veel bandjes de pop scene van Westfriesland. Dat hij tijdens de militaire dienst bij de harmonie door een gelukkig misverstand de eerste bugel gaat spelen, is voor zijn ontwikkeling als musicus doorslaggevend geweest. Door een medemuzikant in deze periode wordt Wouter gevraagd om mee te spelen in een nieuwe Amsterdamse bigband, waar hij als relatief beginnend trompettist zijn noten kraakt tussen de ervaren jazzmuzikanten.


Dat alles brengt Wouter ertoe auditie te doen bij het Sweelinck conservatorium in Amsterdam. Naast schoolmuziek studeert hij klassiek trompet en wordt na enkele jaren toegelaten voor de studie jazztrompet. Omdat hij inmiddels ook het dirigeerstokje hanteert, meldt hij zich aan voor de dirigentenopleiding aan het conservatorium.

Na zijn opleiding is Wouter actief gebleven in al deze disciplines. Als dirigent was hij actief in de klassieke muziek. Zo dirigeert hij lange tijd de eindexamenstudenten van de opleiding van componist Louis Andriessen. Maar ook dirigeerde hij, koren, symfonieorkesten en moderne jazzorkesten. In die hoedanigheid toerde hi door heel Europa. Als trompettist belandde hij via de jazz in de popmuziek waarin hij jarenlang met de grootste acts het podium deelt. Ook was hij jaren werkzaam als dirigent en arrangeur voor het leerorkest in Amsterdam, waar vele kinderen op de basisschol al onder zijn leiding in aanraking kwamen met muziek en hoe het is om in een orkest spelen. Sinds zijn nieuwe carrière als cultuurbestuurder is Wouter vooral projectmatig bezig met muziek. Zowel als componist, trompettist en als dirigent. Al heeft hij nog één vast orkest: Het Hoorns Harmonieorkest.

En nu dan het projectkoor van Sappho waar hij zeer geniet van de repetities.

 

Vanaf oktober 2023 studeert Sappho onder Wouters leiding, met pianist Per Jon en gitarist Ronald Spanjaardt, op de muziek voor het concert dat in april 2024 uitgevoerd zal worden in de Hoornse Oosterkerk. Informatie over dat concert is elders op deze website te vinden.

Kijk ook eens in het menu “Over Sappho” waarin al iets te lezen valt over het bevrijdingsconcert 2025 dat Sappho zal uitvoeren onder de enthousiaste en inspirerende leiding van componist en dirigent Wouter Hakhoff.

30-01-2024

Ronald Spanjaardt     

 Ronald Spanjaardt     

             

Ronald startte zijn gitaarstudie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en rondde die af in Rotterdam.

Na de Pabo combineerde hij lange tijd de basisschool als leerkracht met de muziekschool Boedijn als docent gitaar.

Inmiddels is Ronald met veel plezier werkzaam als docent muziek op de OSG- West Friesland.

Hij treedt regelmatig op met de historische popgroep Tandaradei.

Af en toe voegt hij daar projecten aan toe, zoals vandaag met het projectkoor Sappho Hoorn.  

 

Kijk ook eens op https://tandaradei.nl/   en ontmoet Ronald als een van de Troubadours. 

06-04-2023

Over de muziek

Over de muziek

Requiem for My Friend is gecomponeerd door Zbigniew Preisner, een Poolse componist van filmmuziek. 

In 1998 ging Requiem for My Friend, Preisners eerste grootschalige werk dat niet voor film was geschreven, in première. Het was oorspronkelijk bedoeld als een verhalend werk geschreven door Krzysztof Piesiewicz en geregisseerd door Kieślowski, maar het werd een gedenkteken voor Kieślowski na de dood van de regisseur in maart 1996.

De Lacrimosa uit dit Requiem komt voor in Terrence Malicks The Tree of Life. De Dies Irae uit dit Requiem verschijnt in de film La Grande Bellezza, geregisseerd door Paolo Sorrentino en in het tweede seizoen van de televisieserie The Crown.

De stijl van Preisner op het album is romantisch en melodieus, beïnvloed door Jean Sibelius.

 

De Misa Criolla is vooral een voorbeeld van de juiste muziek op het juiste moment. En dat terwijl de kiemcel voor het werk teruggaat naar 1952. In die tijd was Ariel Ramírez een arme muziekstudent die nagenoeg zonder geld door Europa reisde om het publiek in kleine zaaltjes kennis te laten maken met de kracht en de uniciteit van de Zuid-Amerikaanse ritmes.

Toen het Vaticaans Concilie in 1963 besloot dat voortaan naast het Latijn ook de landstaal toegestaan was bij de katholieke eredienst, voelde Ramírez het juk van de Latijnse taal van zich af vallen en schreef als een van de eersten een katholieke mis in het Spaans. Dat hij daarbij ook gebruik maakte van de invloed van veel Argentijnse volksmuziek, maakte het werk echt bijzonder.

Om zijn reis naar Europa te gedenken droeg de componist het werk op aan zijn Europese vrienden. De Misa Criolla is niet alleen een religieus werk, maar ook een manifest van verbinding, van acceptatie van de vele invloeden en kleuren die uiteindelijk de eigenheid en eenheid van een land, een volk bepalen.

En precies dat maakt de Misa Criolla ook vandaag de dag nog zeer noodzakelijk en actueel.

 

The Armed Man is een mis van de Welshe componist Karl Jenkins, met als ondertitel "A Mass for Peace".

Het stuk werd gemaakt in opdracht van het Royal Armouries Museum for the Millennium-vieringen, ter gelegenheid van de verhuizing van het museum van Londen naar Leeds. En het was opgedragen aan slachtoffers van de Kosovo-crisis.

The Armed Man brengt de groeiende dreiging van een afdaling in oorlog in kaart, afgewisseld met momenten van bezinning; toont het stuk de verschrikkingen die oorlog met zich meebrengt en eindigt het met de hoop op vrede in een nieuw millennium, wanneer “verdriet, pijn en dood overwonnen kunnen worden.”